Μια εικόνα χιλιάδες λέξεις και αναμνήσεις!
Λιμπινάρια και τί δεν μας θυμίζουν στις παλιές γενιές του 1940 και 1950 ίσως και 1960…στους κατοίκους της Καλλιμασιάς.
Μόλις είδα στο Διαδίκτυο την συγκεκριμένη φωτογραφία πού αναφέρθηκε στο ξεχασμένο όσπριο με διπλάσια πρωτεΐνη από τα άλλα όσπρια και μάλιστα ότι ρυθμίζει το σάκχαρο και την χοληστερόλη θυμήθηκα αμέσως τα δώδεκα μου χρόνια στην Καλλιμασιά μέχρι το 1959 με τα πανηγύρια και τα γλέντια με τις γιορτές στην εκκλησία της Παναγίας και της Μονής της Πλακιδιώτισσας και έξω στο προαύλιο… τον Παντελή τον Αγλαμά, τον Πουλερέ, τον Νομικό τον Κουτσονικόλα …άλλοι με τον ταβλά γεμάτο γλυκά άλλοι με τους τενεκέδες με παστέλι άλλοι με φρέσκο τσουρέκι του Παναγιώτη Σούλη… και το Αντωνάκη του Κασή με το καλάθι γεμάτο Λιμπινάρια …και κοντά σε όλους αυτούς στα πανηγύρια ήμουν και εγώ πότε με τσουρέκια και πότε με λουκούμια πότε με φιστίκια και πασατέμπο ή παγωτά εκτός από την ώρα της εκκλησίας πού φόραινα στο ιερό της εκκλησίας.
Φυσικά σήμερα θα ασχοληθούμε με τα λεγόμενα Λιμπινάρια ή όπως αλλιώς λέγεται “Λούπινο ” που υπάρχουν σε δύο μορφές στρογγυλά και πλατιά μοιάζουν με τα φασόλια και έχουν μεγάλη θρεπτική αξία και περισσότερες σχεδόν τις διπλάσιες πρωτεΐνες από όλα τα άλλα…και ειδικότερα φυτικές πρωτεΐνες και φυτικές ίνες, αφθονία σε ανόργανα στοιχεία όπως φώσφορο, ασβέστιο, σίδηρο, ψευδάργυρο, κάλιο, φυλλικό οξύ, βιταμίνη C ,θειαμίνη , μαγνήσιο ,λουτεΐνη , ριβοφλαβίνη, ζεαξανθίνη και αντιοξειδωτικών καροτενοειδών και πηγή φυτοστερολών με υπολιπιδαιμικές ιδιότητες και αποτελεί τις πλέον κατάλληλες τροφές για τους διαβητικούς και για αυτούς που έχουν δυσανεξία στη λακτόζη αλλά και για όσους θέλουν να χάσουν βάρος, καθώς έχουν χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη και χαμηλά λιπαρά και όπως γράφω είναι ιδανικό για την ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα και της χοληστερόλης, αλλά και του μικροβιώματος του εντέρου.
Τα Λιμπινάρια ή Λούπινο τα τρώμε και όπως τους πασατέμπους βγάζοντας το φλοιό, αλλά μερικοί όπως θυμάμαι τα έτρωγαν με το φλοιό.
Επειδή έχουν πικράδα χρειάζεται να μπούνε στο νερό με πολλές αλλαγές για να ξεπικρίσουν.
Αυτό γίνεται όταν θέλουν να το μαγειρέψουν με όποιο τρόπο θέλουν όπως όλα τα όσπρια.
Αλλά εμείς στην Καλλιμασιά τα τρώγαμε τα Λιμπινάρια όπως μάς τα πουλούσε ο Αντώνης Κρεατσάς για φιστίκια ή πασατέμπο.
Όσο για το ” Αντωνάκη του Κασή τον καιρό της κατοχής πουλούσε Λιμπινάρια ” πρέπει να έχει καθιερωθεί ως παρατσούκλι της κατοχής.
Όπως θυμάμαι τα πέτρινα χρόνια της δεκαετίας του 1950 ο κοντογείτονας μας το Αντωνάκη του Κασή τα πήγαινε και τα μούλιαζε στην θάλασσα για δυό τρείς μέρες και έπαιρναν αυτή την αλμύρα όπως ο πασατέμπος που είναι αλατισμένος.
Πάντως ήταν γευστικότατα και λυσσιάρικα και τα τρώγαμε με μεγάλη λαιμαργία !
Δεν γνωρίζω περισσότερα εάν την σημερινή σύγχρονη εποχή υπάρχουν τα Λιμπινάρια ή το Λούπινο όπως υπάρχει και στην εγκυκλοπαίδεια.
Χαρούμενες γλυκές παιδικές αναμνήσεις του χωριού μας της Καλλιμασιάς της Χίου από τα αγνά χρόνια των πέτρινων χρόνων!
Καλό ξημέρωμα Ελληνίδες και Έλληνες και απανταχού γης Καλλιμασιωτίνες και Καλλιμασιώτες με Υγεία και Χαρά και προπαντός ΑΙΣΙΟΔΟΞΊΑ και ΕΙΡΉΝΗ στην υφήλιο!
Χίος 13 Μαρτίου 2022
Λευτέρης Πυκνής
Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
Υ.Γ: Γράφει ο φίλος από την Αμερική Στάμος Στεφανάκης αυτό που δεν ήξερα ότι δεν έγραψα για το μεσαίο δάκτυλο του Κασή που δεν άνοιγε και είχε μείνει η παλάμη του ανοικτή με το μεσαίο δάκτυλο όρθιο και να ζητάει το φράγκο από την κυρία που αγόρασε Λιμπινάρια! ” Το φραγκάκι σας κυρία!!!! ” Επίσης ότι υπάρχουν σε όλα τα σούπερ μάρκετ ως ” Lupini beans “
Ευχαριστώ φίλε Στάμο για την ενημέρωση!
Αλκμήνη Γουτη
Μπράβο Λευτέρη πολύ σωστά τα λες ήταν τα καλύτερα ήταν Πέτρινα χρόνια αλλά ήταν τα καλύτερα με ωραίες αναμνήσεις όλα αυτά και εγώ τα θυμάμαι και τον κρεατσά και τον μπακλαβά μαζί έξω από το σχολείο τόσες ωραίες αναμνήσεις
Stamos Voula Stefanakis
Φίλε Λευτέρη, ευχαριστώ που μου θύμησες αυτή την υπέροχη και μοσχομυρισμένη από την αλμύρα της θάλασσας του Άγιου Μιλιανού γεύση των λιμπιναριών του Αντώνη! Μαζί με αυτό μου θύμησες και την φράση του Αντώνη που έμεινε στην ιστορία της Καλλιμασιάς << το φραγκάκι σας κυρία >>. Κατά κάποιο τρόπο το μεσαίο δάχτυλο στο χέρι του δεν άνοιγε, ήταν πάντα διπλωμένο στην παλάμη του! Έδωσε τα λιμπινάρια στην κυρία και άπλωσε την παλάμη του λέγοντας: Το φραγκάκι σας κυρία…
Αργυρώ Αργυρούδη
Τι μου θύμισες Λευτέρη! Μπορεί να έχω ξεχάσει τη γεύση τους μα το όνομά τους το θυμάμαι…. Άραγε υπάρχουν πια στη Χίο?
